Cami uzun zamandır insan toplumunda çeşitli biçimlerde temel bir unsur olarak görülüyor. Bazen ibadethane, bazen ibadethane olarak anılmış, farklı din ve bölgelerde, farklı dönemlerde farklı isimlerle anılmıştır. İran'da uzun zamandır şehrin göbeğinde camiler var ve camilerin mimarisi her zaman ilgi odağı olmuştur. İlk İslam mescidi, Peygamber Efendimiz (sav) ve ashabı tarafından Medine'de inşa edilmiş ve İslam sanatçıları tarafından taklit edilmiş ve modellenmiştir.
Medine camiinin duvarı moloz taştan yapılmış, gökyüzü kirişler ve tahtlarla kaplanmış, caminin nefi uzun boylu bir adamın tepesinden biraz daha yükseğe yükseltilmişti. İbrahim'in (s.a.v.) Allah'ın evini inşa ederken yaptığı gibi. Her ne kadar İslam makul sınırları içerisinde lükse ve güzelliğe karşı çıkmamış olsa da İslam'ın giyim, konut, taşıt, yiyecek gibi farklı tüketim kalıplarına ilişkin ilkelerini belirleyen ruh, İslam'daki değer kriterlerinden birinin sadelik ve sadelik olduğunu göstermektedir. Saygı dünyevi tezahürlerden biridir; Bu nedenle cami kubbesinin dünya krallarının ve insanlarının saraylarında yaygın olan süslemelerle süslenmesi İslam değerlerine aykırıdır.
Caminin kubbesi Hicri 2. yüzyılın başlarında ve çoğunlukla Horasan'da kazıklı, kalın duvarlı ve dar örtülü açıklıklarla inşa edilmiştir. Hicri üçüncü yüzyılın başlarından itibaren şehir ve köylerin genişlemesiyle birlikte çoğu şehirde görkemli ve büyük camiler inşa edildi. Kubbeler de cami için tek ve serbest bir kabin olarak inşa edilmiştir. İran'da cami inşaatı Sasaniler'in yıkılmasından sonra başladı. İran'da İslam hakimiyetinin ilk üç yüzyılı boyunca camiler, Sasani mimarisine uygun olarak oldukça basit bir tarzda inşa edilmiştir.
İran'da İslam mimarisinin ilk örneklerinin doğduğu yerin Horasan olduğu kabul edilmektedir. Horasan ve Horasan üslubunda binalarının genel planı erken İslam camilerinden uyarlanmış ve camiler kare veya kırk sütun şeklinde inşa edilmiştir. Bu rakam sadece orta avlunun çevresine yerleştirilen ve nefleri veya revakları oluşturan çok sayıda sütunun varlığı anlamına gelmektedir. Horasan üslubunda kullanılan kemerler oval veya yumurta biçimlidir. Bunların örnekleri; Firouzabad ve Taq Kasari'den söz edilebilir.
Camilerin yapımında Hicri 4. yüzyıldan itibaren eski Aşkan ve Sasani mimarisinin etkisi arttı. Aşkan döneminde yapımına başlanan ve Sasani döneminde popüler hale gelen revak ve kubbe, artık cami gövdesinin ayrılmaz parçaları haline geldi. Bu dönemden itibaren revaklardaki sütun sıraları kaldırılarak bir revak ve kubbe yapılmış, revaklı camiler revaklı camilere dönüştürülmüş ve son olarak 5. yüzyıl sonu ve 6. yüzyıl başlarında Selçuklu döneminde dört sütunlu camiler yapılmıştır. revaklar ortaya çıktı.